Begin juni 2023 ben ik gestart met de luistercoachopleiding. Deze opleiding sluit ik in februari af met een live dag in Wageningen. Wat een vervolgreis, zo na het basisjaar van de opleiding Kunstzinnig Dynamisch Coachen….
Tijdens de sessie-les die ik deze week had, keken we al een beetje terug op de afgelopen maanden. Op de dingen die ik geleerd heb. Op mijn verdere ontwikkeling. Hoe ik van: ‘Men zegt dat ik goed kan luisteren’ ben gekomen naar heden: ‘Hoe meer ik leer over luisteren, hoe meer ik besef dat er nog een wereld te ontdekken valt over luisteren’. Want wat is goed luisteren nu eigenlijk? Is luisteren een methode en een vak? Of luister je alleen met je hart? Is het en-en? Of heeft luisteren nog veel meer diepere lagen? Hoe belangrijk is luisteren nu eigenlijk in onze samenleving?
Heden wordt steeds zichtbaarder dat het voor ons als mens belangrijk is om gezien en gehoord te worden, voor wie we in wezen zijn. En daarom verbaast het mij om te merken dat luisteren nog steeds niet volledig erkend wordt als een zeer belangrijke kwaliteit.
Zeker, het is fijn als iemand naar je verhaal luistert….
Maar het staat een stuk krachtiger als je voor jezelf opkomt, een duidelijke mening hebt en interessante verhalen kunt vertellen over wat je allemaal hebt beleefd.
Laat ik het nu dan hardop uitspreken: ik geloof in de kracht en heling van luisteren. Ik geloof dat luisteren verder gaat dan alleen het toepassen van een methode. Ik voel en zie hoe belangrijk het is om vanuit je hart te luisteren. Ik zie steeds meer lagen binnen het luisteren. Ik voel hoe belangrijk een veilige bedding is binnen het luisteren. Ik zie de meerwaarde van inspiratie binnen een gesprek. Ik ervaar dat hoe meer rust ik voel binnen een gesprek, hoe meer ruimte er ontstaat voor de ander om te spreken en om naar zichzelf te luisteren. Ik word elke keer opnieuw verrast door de vragen die tijdens het luisteren naar boven komen.
Waarom voel ik dan toch die drempel om mezelf een (luister-) coach te noemen? Omdat sommige mensen zich net zo laatdunkend over coaches uitspreken als over luisteren als kwaliteit?
Of zegt het meer iets over mezelf?
En als ik dan de tijd neem om te luisteren naar mezelf, dan wordt een patroon zichtbaar. Ik voel een enorme weerstand als er ergens of op iemand een etiket wordt geplakt. Er zit voor mij een nuance verschil tussen ergens een naam aan geven of ergens een etiket op plakken. Ergens een naam aan geven kan voor duidelijkheid zorgen. Kan een opluchting zijn. Ergens een etiket op plakken voelt voor mij als in een hokje gezet worden, waar je niet snel meer uitkomt. Zo van, jij zegt dat je luistercoach bent, dan hoor je alleen maar te luisteren. En dan moet je wel heel goed in luisteren zijn. (Net zoals een cabaretier ook altijd grappig hoort te zijn. En altijd de beste grapjes moet maken.)
In al die jaren dat ik secretaresse ben geweest, heb ik vaak gezegd: “Ik werk als secretaresse voor een wetenschappelijke vereniging, maar ik voel me niet echt een secretaresse hoor”. En ook met Inspirerend Gesprek hoorde ik mezelf zeggen: “Ik ben geen coach hoor”.
Laat ik het nu dan hardop uitspreken. Ik ben er trots op dat ik zoveel jaar heb gewerkt als secretaresse. En op het notuleren na (hahaha), mis ik het nu al om binnen een organisatie de spin in het web te zijn en om administratieve taken uit te voeren. Nu ik er op terugkijk, is het voor mij heel belangrijk geweest om mijn eigen vorm aan de functie te kunnen geven. Om mijn eigen jus erover heen te gooien. En om soms buiten de lijntjes te kleuren.
Laat ik het nu dan hardop uitspreken. Naast de inspiratiewandelingen die ik heden loop, ben ik ook coach. Omdat ik geloof in de kracht en heling van luisteren. Omdat ik het fijn vind om mensen een veilige bedding te bieden, waarin ze zich kunnen uiten. Omdat er soms momenten zijn dat het waardevol is dat er iemand met je meeloopt op je pad en die je laat vertragen. Die naar je luistert. Jouw belang op nummer 1 zet. Die vragen stelt. Die je op onderzoek uit laat gaan. Iemand die het vertrouwen heeft dat jijzelf het antwoord weet.
En laat ik het nu dan ook hardop uitspreken. Ik ben als eerste een mens. Die van overleven naar leven is gegroeid. Ik hou er niet van om in een hokje opgesloten te zitten. Niet voor mezelf of voor een ander. Ik hou ervan om vanuit verschillende kanten naar iets te kijken, waardoor het soms lijkt dat ik geen duidelijke mening heb. Ik geloof in luisteren en dat het antwoord reeds in jezelf te vinden is. Ik word blij van inspiratie, van variatie, van zingeving, van verbinding en ook van alleen zijn. Ik erken dat er altijd dualiteit in mij zal zitten en dat het waardevol blijft om naar het midden te bewegen. Ik kan op de momenten dat ik heel enthousiast ben heel veel en snel praten. Ik kan dichtklappen tijdens verjaardagsfeestjes, nieuwjaarborrels, enz. Ik kan de leiding nemen binnen een groep als ik duidelijk weet wat mijn rol is. Ik ben echtgenoot van een goede gast. Ik ben een lieve buur. Ik ben een goede en soms complexe vriendin. Ik verras mensen graag met leuke activiteiten. Ik geniet van inspiratiewandelingen en welke dingen er dan naar boven komen. En! Ik ben coach.