– quote van de aandachtgever –
Afgelopen week mocht ik een uur meedoen aan een sim race. In een simulator, zo hard als mogelijk racen in een Formule 1-auto. En heel eerlijk, autorijden/racen is helemaal niets voor mij…
Het eerste half uur van de sim race waren voor mij dan ook ‘toeristische’ rondjes. Met 60 km per uur over de lange stukken en door de bochten heen. Alle tijd om te kijken naar de details op het scherm voor me. Bewust te horen en voelen wat het doet als je over de kerbstones rijdt. Ontspannen het stuur vasthouden. De andere racers te zien die met volle vaart langs me heen komen. De omgeving buiten de simulator te horen. En tussendoor even het knopje indrukken om via ‘de radio’ te kunnen praten met de andere racers…
En na een half uur zo op het gemakje, dacht ik Brigitte je zit in een simulator. Het doel van de race is om zo hard als mogelijk een rondje te rijden. En om de snelste tijden neer te zetten. En toen gebeurde er iets anders. Focus op de baan, alleen kijkend naar de goede lijn op de baan, gas geven, op het juiste moment remmen en weer volop op het gas. Scherp insturen. Gespannen schouders. Alleen aandacht voor de baan. Alleen aandacht voor het zo snel als mogelijk het parcours rijden…
En wat ik nu het leukste vond? Juist allebei de ervaringen. Met de 60 km per uur had ik de tijd om naar alle details te kijken. Hoe mooi zo’n simulator gemaakt is. Had ik de mogelijkheid om ook contact te maken met de omgeving buiten de simulator. Met mijn maximale snelheid van 275 km per uur voelde ik de adrenaline door mijn lijf gaan. De volledige focus op de baan. De wil om het beste uit mezelf te halen.
En dat is voor mij het leven. Soms ga ik snel door het leven omdat ik niets wil missen. Wil ik zo snel als mogelijk van A naar B, met een heleboel activiteiten door elkaar.
Soms heb ik alleen de focus op mijn eigen baan op het parcours, omdat ik mijn doel wil bereiken.
En vaak zijn er ook momenten waarop ik vertraag. Bewust de keuze maak om niet aan meerdere dingen mee te doen. Geniet van de bomen die in de knop staan. Neem ik de tijd om deze in detail te bekijken, te voelen en de geur op te snuiven. Kijk ik naar de lucht die helder blauw kleurt. Besef ik telkens opnieuw hoe wonderbaarlijk de natuur is. Wat een rust en kracht de natuur uitstraalt.
Dat de bomen nu nog in de knop staan, om straks in volle vaart open te barsten. Waarna een zee van groene tinten zichtbaar wordt. Na de winter, een periode van rust, komt alles weer tot bloei. Elke keer weer opnieuw.
Wil je ook eens ervaren hoe het is om te vertragen? Om bewust de keuze te maken om even stil te staan? Te kijken waar je staat in het leven en hoe jij straks nog meer tot bloei kunt komen? Reserveer een inspiratiewandeling of bekijk de agenda op mijn website.